Lęk – jest to mieszanina emocji i myśli, która jest rozproszona.
Na poziomie subiektywno – poznawczym wiąże się on ze złym nastrojem, obawami o przyszłość (martwieniem się), poczuciem niemożności dokładnego przewidzenia ewentualnych zagrożeń ani zapanowania nad nimi. W stylu: ,,coś strasznego może się stać, więc lepiej żebym był do tego przygotowany”.
Na poziomie fizjologicznym lęk charakteryzuje się stanem ciągłego pobudzenia, który może odzwierciedlać gotowość do stawienia czoła niebezpieczeństwu, o ile się pojawi.
Na poziomie behawioralnym lęk przejawia się usiłowaniem unikania sytuacji, w których może się pojawić zagrożenie.
Średni poziom lęku wpływa dodatnio na procesy motywacyjne i poznawcze, natomiast nasilony lub przewlekły niewątpliwie szkodzi.
Amerykańska klasyfikacja chorób wyróżnia siedem podstawowych zaburzeń lękowych:
- fobie specyficzne i społeczne
- zespół paniki z agorafobią i bez niej
- zespół uogólnionego lęku
- zaburzenia obsesyjno – kompulsyjne
- zespół pourazowy