Lęk – jest to mieszanina emocji i myśli, która jest rozproszona.

Na poziomie subiektywno – poznawczym wiąże się on ze złym nastrojem, obawami o przyszłość (martwieniem się), poczuciem niemożności dokładnego przewidzenia ewentualnych zagrożeń ani zapanowania nad nimi. W stylu: ,,coś strasznego może się stać, więc lepiej żebym był do tego przygotowany”.

Na poziomie fizjologicznym lęk charakteryzuje się stanem ciągłego pobudzenia, który może odzwierciedlać gotowość do stawienia czoła niebezpieczeństwu, o ile się pojawi.

Na poziomie behawioralnym lęk przejawia się usiłowaniem unikania sytuacji, w których może się pojawić zagrożenie.

Średni poziom lęku wpływa dodatnio na procesy motywacyjne i poznawcze, natomiast nasilony lub przewlekły niewątpliwie szkodzi.

Amerykańska klasyfikacja chorób wyróżnia siedem podstawowych zaburzeń lękowych:

  • fobie specyficzne i społeczne
  • zespół paniki z agorafobią i bez niej
  • zespół uogólnionego lęku
  • zaburzenia obsesyjno – kompulsyjne
  • zespół pourazowy